नवीन राष्ट्रीय शैक्षणिक धोरणाची का आहे गरज?

एखाद्याची पूर्ण क्षमता ओळखून व्यक्तिमत्व निर्माण करण्यासाठी, न्याय्य समाज निर्माण करण्यासाठी आणि राष्ट्रीय विकासाला चालना देण्यासाठी योग्य शिक्षण आवश्यक आहे. आर्थिक विकास, सामाजिक न्याय आणि समानता, वैज्ञानिक प्रगती, राष्ट्रीय एकात्मता आणि सांस्कृतिक जतन ही सर्व उद्दिष्टे भारताच्या निरंतर प्रगतीसाठी आणि जागतिक नेतृत्वासाठी उच्च-गुणवत्तेच शिक्षण आवश्यक आहे त्यासाठी शिक्षा नितीत अमूलाग्र बदल करण्याची नितांत आवश्यकता आहे. वैयक्तिक विकास, समाज, देश आणि जगाच्या भल्यासाठी आपल्या देशाची विपुल प्रतिभा आणि संसाधने विकसित करण्यासाठी सार्वत्रिक उच्च दर्जाचे शिक्षण हा सर्वोत्तम मार्ग आहे. झपाट्याने बदलत असलेल्या रोजगाराच्या गरजा आणि जागतिक परिसंस्थेमुळे, मुले केवळ शिकत नाहीत तर ते कसे शिकले पाहिजेत हे देखील नेहमीपेक्षा महत्त्वाचे आहे. अशाप्रकारे, शिक्षणाने केवळ पुस्तकी ज्ञान न देता विद्यार्थ्यांना योग्यरित्या विचार कसा करावा आणि समस्यांचे निराकरण कसे करावे, सर्जनशील आणि बहुविद्याशाखीय असावे आणि निरंतर बदलत्या युगात नवीन सामग्री कशी मिळवावी किंवा विकसित करावी, परिस्थितीशी कसे जुळवून घ्यावे आणि कौशल्य आधारित ज्ञान कसे आत्मसात करावे याकडे त्यांचे मन वळवले पाहिजे. शिक्षण अधिक अनुभवात्मक, सर्वांगीण, एकात्मिक, चौकशी-आधारित, शोध-केंद्रित, विद्यार्थी-केंद्रित, चर्चा-आधारित, लवचिक आणि अर्थातच आनंददायक बनविण्यासाठी अध्यापनशास्त्र विकसित केले पाहिजे. विज्ञान आणि गणिताव्यतिरिक्त, अभ्यासक्रमात मूलभूत कला आणि हस्तकला, मानवता, क्रीडा आणि फिटनेस, भाषा, साहित्य, संस्कृती आणि मूल्ये यांचा समावेश असावा जेणेकरून विद्यार्थ्यांच्या सर्व पैलू आणि क्षमतांचा विकास होईल आणि शिक्षण अधिक व्यापक, उपयुक्त होऊ शकेल. शिक्षणाने वैयक्तिक आणि राष्ट्रीय चारित्र्य विकसित केले पाहिजे, विद्यार्थ्यांना नैतिक, तर्कशुद्ध, दयाळू आणि काळजीवाहू बनवले पाहिजे, तसेच त्यांना उत्पादक, यशस्वी उद्योजक किंवा उत्तम कर्मचारी बनण्यासाठी तयार केले पाहिजे.

बालपण, मध्य शिक्षणापासून ते उच्च शिक्षणापर्यंत, प्रणालीमध्ये सर्वोच्च गुणवत्ता, समानता आणि अखंडता आणणाऱ्या प्रमुख सुधारणांची अंमलबजावणी करून शिक्षण परिणामांची सद्यस्थिती मध्ये सुधारणा करणे आवश्यक आहे.

मोदी सरकारचे राष्ट्रीय शैक्षणिक धोरण हे एकविसाव्या शतकातील पहिले शैक्षणिक धोरण आहे आणि आपल्या देशाच्या वाढत्या विकासात्मक गरजा पूर्ण करण्याचे उद्दिष्ट त्यात सामावलेले आहे. भारताची परंपरा आणि मूल्य प्रणालींवर उभारणी करताना एसडीजी 4 सह, एकविसाव्या शतकातील शिक्षणाच्या महत्त्वाकांक्षी उद्दिष्टांशी संरेखित एक नवीन प्रणाली तयार करण्यासाठी, नियमन आणि प्रशासनासह शैक्षणिक संरचनेच्या सर्व पैलूंमध्ये सुधारणा करण्याचा नवीन शिक्षण धोरणाचा प्रयत्न आहे. प्रत्येक व्यक्तीच्या सर्जनशील क्षमतेच्या विकासावर शिक्षण धोरण विशेष भर देते. हे प्राचीन तत्त्वावर आधारित आहे की शिक्षणाने केवळ संज्ञानात्मक क्षमता (साक्षरता आणि संख्या) नव्हे तर सामाजिक, नैतिक आणि भावनिक क्षमता आणि स्वभाव देखील विकसित केला पाहिजे. हे घटक देशाच्या स्थानिक आणि जागतिक गरजा लक्षात घेऊन, तसेच समृद्ध विविधता आणि संस्कृतीचा आदर आणि पालन आणि एकात्मतेच्या उद्देशांसाठी महत्वाचे मानले जाते. भारताचे ज्ञान आणि त्याच्या विविध सामाजिक, सांस्कृतिक आणि तांत्रिक गरजा, तसेच तिची अनोखी कलात्मक, भाषिक आणि ज्ञान परंपरा, तसेच भारताच्या तरुणांमध्ये त्याची मजबूत नैतिकता, राष्ट्रीय अभिमान, आत्मविश्वास, आत्म-ज्ञान, सहकार्य वाढवणे हे सुद्धा अपेक्षित आहे.

नवीन शैक्षणिक धोरणाची अंमलबजावणी करण्याची गरज का आहे?
मॅकॉलेच्या शिक्षण पद्धतीचा परिणाम म्हणून, आपल्या तरुण पिढीसमोर आपल्याला अनेक आव्हानांचा सामना करावा लागत आहे, त्यापैकी काही खाली सूचीबद्ध आहेत.

एन सी आर बी च्या आकडेवारीनुसार, 2021 मध्ये 13,089 विद्यार्थ्यांनी आत्महत्या केली, जे 2020 मध्ये 12,526 एवढी होती. ५६.५१% पुरुष, तर ४३.४९% स्त्रियांनी आत्महत्या केली. नॅशनल क्राईम रेकॉर्ड ब्युरोने संकलित केलेल्या आकडेवारीनुसार, भारतात दर तासाला एक विद्यार्थी आत्महत्या करतो, दररोज अशा 28 आत्महत्यांची नोंद होत आहे. लॅन्सेटच्या अभ्यासानुसार, 15 ते 29 वयोगटातील आत्महत्या मृत्यूचे मोठे प्रमाण भारतात आहे जे जगातील सर्वात जास्त आत्महत्या मृत्यू दरांपैकी एक आहे. सरकारने सर्वोच्च न्यायालयात सांगितले की, देशात 10 ते 17 वयोगटातील सुमारे 1.58 कोटी मुले अंमली पदार्थांचे व्यसनी आहेत. एका एनजीओच्या सर्वेक्षणानुसार, उपचार घेणाऱ्या 63.6% रुग्णांना वयाच्या 15 व्या वर्षापूर्वी अमली औषधाची माहिती करून देण्यात आली होती. दुसऱ्या अहवालानुसार, भारतातील 13.1% अंमली पदार्थ आणि पदार्थांचे सेवन करणारे वीस वर्षांपेक्षा कमी वयाचे आहेत. भारतात, हेरॉईन, अफू, अल्कोहोल, भांग आणि प्रोपॉक्सीफेन ही पाच ड्रग्स सर्वात जास्त मुलांकडून वापरली जातात. एका सर्वेक्षणानुसार, 21%, 3% आणि 0.1% अल्कोहोल, भांग आणि अफूचे सेवन करणारे अठरा वर्षांखालील आहेत. ड्रग्स वापरणाऱ्यांमध्ये एक नवीन ट्रेंड म्हणजे इंजेक्शनद्वारे ड्रग कॉकटेलचा वापर, अनेकदा तीच सुई अनेकांनी वापरल्यामुळे, एचआयव्ही संसर्गाचा धोका वाढतो.

10 ते 19 वयोगटातील सहा मुलांपैकी एक उदासीन (डिप्रेशन) आहे. अनेक मुले मित्र बनवण्यासाठी आणि संवाद साधण्यासाठी आभासी जगाकडे आणि आभासी वास्तवाकडे वळली आहेत. जास्त ऑनलाइन उपस्थिती किंवा स्क्रीन टाइममुळे मूड स्विंग, चिडचिड, सामाजिक दुरावा, झोपण्याच्या आणि खाण्याच्या पद्धतींमध्ये बदल, लक्ष केंद्रित करण्यात अडचण, एकाग्रतेत कमी, तसेच कुटुंब किंवा वास्तविक जगापासून आणखी दूर जाणे.

संशोधन आणि नवोपक्रमाला प्राधान्य देणे का महत्त्वाचे आहे?
विद्यार्थ्यांमध्ये नाविन्यपूर्ण जाणीव आणि उद्योजकता क्षमता विकसित करण्यासाठी तसेच विद्यार्थ्यांना सामाजिक स्थितीशी जुळवून घेण्यास आणि राष्ट्रीय आर्थिक गरजा पूर्ण करण्यासाठी चीन जोमाने नवोपक्रम आणि उद्योजकता शिक्षण देत आहे. फक्त नोकरी देणाऱ्या शिक्षणापेक्षा, महाविद्यालये आणि विद्यापीठांमध्ये सर्जनशीलता, नवकल्पना आणि उद्योजकता शिक्षणाचा समावेश महाविद्यालयीन विद्यार्थ्यांमध्ये नवकल्पना आणि उद्योजकतेचा पाया घालेल, महाविद्यालयीन विद्यार्थ्यांच्या उद्योजकतेचे प्रमाण वाढवणे आणि चीनवरील निर्भरता कमी करणे हे महत्वाचे आहे. महाविद्यालये आणि विद्यापीठांनी विद्यार्थ्यांच्या सर्जनशील आणि उद्योजकीय क्षमतांचा विकास केला पाहिजे. या शिक्षण पद्धतीचा परिणाम म्हणून चीनच्या अर्थव्यवस्थेत जलद वाढ होत आहे, तर मॅकॉलेच्या शिक्षण व्यवस्थेमुळे गेल्या 75 वर्षांत भारताची आर्थिक वाढ मंदावली आहे, जरी हे तथ्य असूनही की आपल्याकडे मोठा प्रतिभासंचय आहे.

भारतात, जेव्हा विद्यार्थ्यांमध्ये नाविन्यपूर्ण चेतना, सकारात्मक गुणधर्म, जीवन कौशल्ये विकसित करणे आणि उद्योजकीय क्षमता विकसित करणे आवश्यक आहे, तेव्हा ते चुकीच्या शिक्षण पद्धतीमुळे जीवन कौशल्ये आणि नाविन्यपूर्ण चेतना विकसित करण्यावर भर न देता नकारात्मकतेने भरलेल्या जीवनाकडे वळत आहेत याचे कारण मॅकॉलेची शिक्षण प्रणाली, जी स्वातंत्र्य मिळाल्यानंतरही आम्ही चालूच ठेवली. ही शिक्षण प्रणाली मुख्यतः चुकीच्या मानसिकतेच्या विकासास कारणीभूत आहे जी कोणालाच नको असायला हवी आणि ती समाज आणि राष्ट्राच्या तर्कशुद्ध आणि शाश्वत विकासासाठी सर्वात मोठा अडथळा आहे. उद्योजक होण्याऐवजी, बहुतेक तरुण नोकरी शोधणारे बनले आहेत, अनेक तरुण त्यांच्या शैक्षणिक पात्रतेशी जुळत नसलेल्या छोट्या जॉब प्रोफाइलवर समाधानी आहेत. मॅकॉले शिक्षण प्रणाली जीवन कौशल्यांच्या विकासात मदत करत नाही, परंतु त्याऐवजी नकारात्मक गुण, गुलामगिरीची मानसिकता आणि चारित्र्य विकासावर लक्ष केंद्रित न करण्याला प्रोत्साहन देते. परिणामी, आपली अनेक मुले ड्रग्जकडे वळली आहेत, मानसिक आजारांनी ग्रस्त आहेत, आत्महत्या करत आहेत, हिंसक प्रवृत्ती विकसित झाल्या आहेत आणि भविष्यासाठी सकारात्मक आशा गमावली आहे.

नवीन शैक्षणिक धोरणाचा उद्देश वैयक्तिक आणि राष्ट्रीय चारित्र्य विकसित करणे, संशोधन आणि सकारात्मक मानसिकता विकसित करणे, जीवनातील चढ-उतार प्रभावीपणे हाताळण्यासाठी जीवन कौशल्ये, नेतृत्वगुण, एकात्मिक मानवतावादी पैलू आणि उद्योजकीय क्षमता विकसित करणे यावर विशेष लक्ष केंद्रित केले आहे.
प्रत्येक विद्यार्थ्याची आंतरिक क्षमता योग्य पद्धतीने आणि समग्र विकसित करण्यासाठी तपासली पाहिजे. नवीन शिक्षण पद्धती या मुद्द्यावर भर देते. लहानपणापासूनच तार्किक, वैचारिक आणि तर्कशक्तीवर आधारित शिक्षण त्यांना JEE, NEET आणि NDA सारख्या कठीण परीक्षांना सहज सामोरे जाण्यासाठी तयार करेल. इयत्ता सहावीपासून सुरू होणारे प्रायोगिक शिक्षण, तसेच पदवीपूर्व अभ्यासक्रम आणि बहु-कौशल्य विकासादरम्यान संशोधन आणि नवकल्पना यावर लक्ष केंद्रित केल्याने ते उत्तम उद्योजक आणि मार्केटर बनतील.
स्थानिक भाषांवर भर देणे ही महान संस्कृती आणि सामाजिक-आर्थिक विकासाचे जतन करण्याचे एक उत्तम धोरण आहे. जर आपण सर्वाधिक आर्थिक विकास असलेल्या राष्ट्रांकडे पाहिले तर ते आपल्या मातृभाषांना प्राधान्य देतात हे आपल्याला दिसून येते. स्थानिक भाषा आणि खरा इतिहास त्यांना आपण केवळ “सर्प मोहक” देशाचे प्रतिनिधित्व करतो या समजुतीतून मुक्त होण्यास मदत करेल आणि सामाजिक आर्थिक विकासाचा महान इतिहास, विज्ञान आणि तांत्रिक पैलू, जीवन आणि चैतन्य याबद्दलचे ज्ञान प्राप्त करतील.
जेव्हा आपण “अमृत काल” मध्ये प्रवेश करत आहोत आणि 2047 पर्यंत आपल्या राष्ट्राला “विश्वगुरु” म्हणून पाहू इच्छितो, तेव्हा एक राष्ट्र म्हणून आपण नवीन शैक्षणिक धोरण गुणात्मक आणि प्रभावीपणे अंमलात आणण्यासाठी सामूहिक आणि सर्वांगीण प्रयत्न करणे आवश्यक आहे. सर्वांनी मतभेद विसरून हातमिळवणी करणे आवश्यक आहे. राजकीय आणि वैचारिक मतभेद नेहमीच अस्तित्वात असतील, परंतु आपल्या भावी पिढ्यांना समाज, राष्ट्र आणि जगाला एक चांगले स्थान बनवण्यासाठी आवश्यक असलेल्या विकासाच्या पातळीवर उभे करण्यासाठी आपल्याला ते बाजूला ठेवावे लागतील.

पंकज जगन्नाथ जयस्वाल