▪️बांगलादेशात सध्या जे काही घडत आहे, ते काही विशेष नाही आणि म्हणूनच त्यात वेगळे असे काही नाही. तिथे मुस्लिम बहुसंख्येने आहेत, म्हणून इस्लाम आहे आणि इस्लाम आहे म्हणूनच सहजीवन, सहअस्तित्व मान्य नाही. शिवाय जोडीला क्रौर्याला पंथाचे अधिष्ठान आहे.
▪️कुराणाच्या आयतीच्या आयती मूर्तीभंजनाचे आदेश देतात, मूर्तीपूजकांना काफर म्हणतात, जगण्याचा अधिकार नाकारतात, क्रौर्याने भरलेल्या मृत्यूचे समर्थन करतात, काफर महिला गुलाम मानल्या जातात. झिजिया कर इस्लाम पंथाला मान्य असलेला कर आहे. त्यामुळे मुस्लिमबहुल बांगला देशात अजून काही वेगळे घडणे अपेक्षित नाही. ‘इस्कॉन’च्या साधूची अटक, बलात्कार, खून, वंशविच्छेद हे हिंदू समाजाबाबत घडणे हे स्वाभाविक आहे.
▪️पण आता काय? तेथील हिंदू अल्पसंख्यांक आहे, आधारहीन आहे, तरीही लढत आहे. जगभरातील हिंदू पाठीशी आहेत. काही थोडी दुतोंडी गांडूळे सोडली तर सर्व हिंदू आक्रोश करत आहेत. मग अजून काय हवंय?
▪️आता हवी आहे तेथील हिंदूंना सुरक्षा व ती देऊ शकते भारत सरकार, भारताचे हिंदू सरकार! बांगला देशचा हिंदूद्वेष हा इस्लामच्या विकृतीमुळे आहे व इस्लामला युक्तिवाद नव्हे तर युद्धातील पराभवातूनच अक्कल येते. म्हणून भारताने लष्करी कारवाई करावी व फक्त सैन्याशी युद्ध न करता सामान्य मुसलमान, ज्याच्या इस्लामिक विकृत धारणांमुळे हिंदू विरोधी क्रूर व्यवहार चालू आहे त्यालाही धडा शिकवला पाहिजे. शिव तांडवाशिवाय सामान्य बांगलादेशी मुसलमानाला ‘अल्लाह’ या एकमेव हटवादातून बाहेर पडता येणार नाही व तेथील हिंदूंना स्वस्थ व सुरक्षित रहाता येणार नाही. म्हणून भारताने लष्करी शक्तीने, बांगला देश सरकार, सैन्य व सामान्य इस्लामवादी मुस्लिम यांना भयग्रस्त केले पाहिजे व हिंदू समाजाला डसलात तर अल्लाहसुद्धा भारतापासून तुम्हाला वाचवू शकणार नाही हा स्पष्ट संदेश दिला पाहिजे.
▪️भारतीय हिंदूंची ही सार्वत्रिक मागणी आहे.
-सुनील देशपांडे
